Namaste!

Ik moet eerlijk zeggen, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen…
Mijn trip begon op 18 juli. Ik vloog van Amsterdam naar Kathmandu om te beginnen in Nepal. Eenmaal aangekomen heb ik in Kathmandu allemaal leuke dingen gedaan en ben ik verschillende plekjes in ‘the Kathmandu valley’ gaan bezoeken. Helemaal goed! Ik vond het al meteen een mooi land en ik voelde me welkom bij de bevolking.
Kathmandu zelf vond ik wat minder, maar wel vermakelijk. Bodnath, Patan en Swayambunath vond ik ook heel leuk. Dhulikel was helemaal geweldig, daar ben ik gaan hiken en heb ik kleine villages bezocht, wat ook echt een aanrader is! Ik hield contact met Julia en ik was wel klaar in de valley, dus ik besloot om wat eerder naar Pokhara te gaan, namelijk al op 14 augustus. Julia kwam op de 13e aan, dus dat kwam ook wel mooi uit. Ik had ook mazzel dat ik met Julia meeging naar school. We hebben 5 weken samen doorgebracht in Pokhara en op school, waardoor ik meteen helemaal ingewijd kon worden! Dat gelukje had ik!
Ik was op een gezonde manier best nerveus voor school, of ik het wel goed zou doen, of mensen me niet raar zouden vinden. Maar dat was, eenmaal op school, al heel snel weg. We kwamen in Pokhara aan en we zijn meteen naar het guest house gegaan en daarna gelijk ook Laxmi gaan opzoeken. Wat een gezellig persoon is dat, het viel me meteen op hoe slim en direct ze is! Top voor school, zeg ik achteraf.
Het klikte met Laxmi meteen goed. De dag erop, eindelijk, gingen we dan naar school, het moment waar ik zo lang naar uit heb gekeken vanuit Nederland. Ik had nog nooit vrijwilligerswerk gedaan ergens en was nog nooit op een school in Azië geweest, dus ik had geen idée wat ik kon verwachten. Mijn eerste indruk was al super goed, het eerste wat mij opviel, wat is het hier schoon! Ik had wel andere projecten en orphanages gezien en als ik zo vrij mag zijn om het te zeggen, het was niet altijd even hygienisch. Maar hier… WOW!

Voornamelijk ben ik begonnen met observeren. Dat is een gouden tip geweest. Het is wel zo handig om te weten wat welke klas kan, hoe de leerkrachten zijn, waar je hulp nodig is, voor je wat gaat doen. Al snel had ik door dat ik de nursery class heel erg leuk vond, wat een grappige kleine schatjes allemaal. Met Julia samen hebben we ABC geoefend met die klas en mini loco gespeeld.
Toen begonnen de examens op school. Ik vond het leuk om dat ook eens mee te maken, ik wilde wel eens zien hoe dat ging in Nepal. Ik ging ervan uit dat het een zooitje zou zijn, maar tot mijn verbazing was het allemaal best slim geregeld door de principal en leerkrachten, dus ik vond het helemaal leuk. Het duurde 8 dagen, wat best wel lang is, we zitten eigenlijk alleen maar te kijken of de kids niet afkijken bij elkaar en niet gaan praten, dus stiekem vond ik het niet heel erg toen de 8 dagen voorbij waren.
Al vrij gauw daarna brak dashain aan (het belangrijke festival wat 10 dagen duurt) en rond die tijd zou Julia weggaan. Tussen Dashain en Tihar is de school dicht en ik wilde heel erg graag naar Tibet toe, ik heb een ge-organiseerde trip naar Tibet gedaan. Mijn eerste plan was om daar vrijwilligerswerk te doen, maar wegens de slechte politieke situatie ging dat niet meer door en kon ik noodgedwongen alleen de trip van 8 dagen doen. Alsnog had ik het niet willen missen, ik vond Tibet zeker het hoogtepunt van mijn hele reis. De hele cultuur, de mensen, de natuur en het land zijn prachtig. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad!

Na Tibet ben ik teruggegaan naar Pokhara, zag niet de noodzaak om nog in Kathmandu te zijn. Ik ben weer op school begonnen, opnieuw lichtelijk nerveus, maar met Laxmi, mijn steun en toeverlaat nadat Julia wegging, is alles helemaal goed gekomen! In deze tijd kwam ik erachter dat mijn hulp voornamelijk nodig was bij het oefenen van Engels en de Engelse uitspraak, waar ik zelf heel goed in ben en ook leuk vind, dus dat kwam heel mooi uit. Ik ben aan de slag gegaan met klas 4 en 5. Eerst vond ik dat minder leuk stiekem, maar achteraf ben ik er zo blij mee, ik heb echt een leuke tijd gehad met beide klassen! Het is leuk dat ze al goed Engels kunnen praten, dat maakt het communiceren een stuk makkelijker aangezien ik geen woord Nepalees spreek.

In de bibliotheek waren nieuwe leesboekjes binnengekomen over verschillende landen in de wereld, hartstikke leuk. Alle kinderen moesten er van mij eentje uitkiezen en die uitgebreid gaan lezen en dan graag dat ze alles begrepen en als ze iets niet snapten moeten ze het opzoeken in het woordenboek en als het dan nog niet goedkomt mogen ze het aan mij vragen. Dat ging eigenlijk heel erg goed, dus de volgende opdracht was om daar een samenvatting over te maken, in hun eigen woorden. Dat ging niet bij iedereen even goed, maar uitendelijk kreeg ik hele goeie samenvattingen en was ik zelfs heel erg trots!

Het is zo leuk om te doen met die klassen, belangrijk is wel om eerst vertrouwen te winnen, anders laten ze dus niks los heb ik eerder ondervonden, maar als ze eenmaal gaan praten is het zo leuk! Ze willen alles van je weten en ook over Nederland, heel grappig. Nadat de samenvatting afgerond waren moesten ze het oefenen en ging ik er vragen over stellen, als een soort mondeling examen. Het was ook vast ter voorbereiding voor de mondelinge examens in de tweede toetsweek. Ik weet zeker dat ze glansrijk gaan slagen op dat onderwerp, want ik was weer onder de indruk en helemaal trots! 

Doordat Savitri net haar nieuwe functie als principal heeft aangenomen heb ik ook heel veel met haar gedaan. Compleet anders als dingen doen met de kids, maar minstens zo leuk. Savitri is een topper en ik denk dat ze een uitstekende principal is. Ze moest natuurlijk nog veel leren, maar ze staat open voor alle hulp en neemt graag dingen van je aan, dus dat maakte het voor mij wat makkelijker! Ik heb ook bepaalde bewondering voor de leerkrachten, het is namelijk echt niet makkelijk om hele klassen te doen, dus ik vind het echt knap dat ze dit doen en dat meen ik serieus.

met 'Dotje' m'n grootste favoriet uit de nursery

Ik had ook het voorrecht om het Dental Camp te zien op school. Een groep tandartsen uit Nederland gaat diverse projecten langs en onze school was er daar een van. Wat is dat leuk om te zien! Soms zijn ze heel zielig en moest er veel gebeuren, maar de tandartsen hadden zelf kleine presentjes meegenomen die ze gaven aan de kinderen. Alle kinderen kregen een vingerpoppetje, als iemand prachtige schone tanden had kreeg hij/ zij een medaille en als er heel veel pijnlijke dingen moesten gebeuren kregen de kids een extra poppetje.
Het viel me op, Nepalese kindjes zijn echt heel dapper! Niemand vind het leuk om de tandarts te bezoeken natuurlijk, maar het merendeel van onze kinderen leken er niet mee te zitten. Het was wel grappig om te zien, soms waren ze echt heel nerveus, dan pakken ze je hand vast voor een stukje zekerheid.
De dag was heel erg goed, soms een beetje stressy, maar het ging heel erg goed. Renuka van class 5 heeft ons ook heel goed geholpen, ze schreef bij elke kindje op wat er was gebeurt in de mond. In een rap tempo waren alle kinderen geholpen! Helemaal leuk.
Voor verslag en foto’s zie tandarts op de Namaste Primary School >>> meer

18 november is de volgende vrijwiligster, Ada, al aangekomen. Wat betekende, dat ik weer een weekje vakantie kon nemen! Ik ben naar de terai gegaan, naar het Zuiden. Ik wilde graag naar Chitwan en naar Lumbini toe. Nadat ik al genoeg was gewaarschuwd voor eventuele stakingen besloot ik sowieso een dagje korter te gaan en een dag langer in Pokhara vrij te houden. Ik wilde mijn mediteren weer gaan doen (ik heb een 10 daagse cursus gedaan in Kathmandu), dus de tijd had niet beter kunnen zijn.

Ik ging vanaf Pokhara met de bus naar Chitwan, een lange trip, maar ging helemaal goed. In Chitwan wilde ik eigenlijk alleen maar dingen met olifanten doen, dus ik heb Elephant Bathing en de Elephant Jungle Walk gedaan. Beide hartstikke leuk om te doen! Bij het Elephant Bathing kan je in het water bij de olifanten, die tilt je dan op en gooit je in het water, wat heb ik gelachen. De Jungle Walk op de rug van een olifant was ook geweldig. We hebben neushoorns en herten gezien.

De dag erop heb ik de bus genomen naar Bhairahawa, de stad waar je weer een andere bus moet nemen om naar Lumbini te gaan. Eenmaal in Lumbini aangekomen bleek er het ‘Peace Festival’ te zijn. Geluk bij een ongeluk. Ongeluk omdat dat inhield dat letterlijk alle guest houses vol zaten, waardoor ik weer naar Bhairahawa moest gaan en geluk omdat het heel leuk is om al die monniken te ontmoeten die overal vandaan komen. 5000 monniken waren naar Lumbini gekomen en ik wilde speciaal naar Lumbini om met de monniken te praten, dus ik had geluk! Lumbini was echt prachtig!! Wat een mooi plekje is dat, ik had het niet willen missen en beschouw het als een van de hoogtepunten van Nepal. Ik heb wel wat met het boeddhisme en de cultuur in Tibet, dus ik was helemaal op mijn plek daar. Doordat ik Bhairahawa echt vreselijk vond en de local bussen ook ben ik maar 1 dag in Lumbini gebleven en besloot ik eerder terug te gaan naar Pokhara, om daar te mediteren. Prima!

Al heel gauw brak mijn laatste week aan en was er nog een nieuwe vrijwilliger aangekomen, Marijke. Ik heb me voornamelijk met Marijke en Ada beziggehouden in de laatste week. Ik vond dat zelf heel prettig om door een ander uit Nederland ter plekke ingewijd te worden, dus ik wilde dat voor hun ook doen. Het klikte meteen goed.

Ik vond het ook heel erg leuk om met Laxmi een paar keer mee te gaan naar de groentemarkt het groente inkopen voor het eetprogramma. Ze kiest dan echt de mooiste schoonste groenten uit, leuk gezicht is dat. Ook het meekoken vond ik erg leuk, er is een kookmoeder die komt helpen, maar extra hulp is altijd mooi meegenomen, dus ik heb ook een paar keer meegeholpen.

Op mijn laatste dag op school kreeg ik van vele kinderen een paar bloemetjes. Zo hartverwarmend dat ik er een brok in m’n keel van kreeg. Van Laxmi en de leraren kreeg ik een tika en van Ada en Marijke ook een presentje.
Ik kijk heel goed terug op mijn tijd op de Namaste Primary School. Soms was het zwaar, maar de kinderen maken alles helemaal goed. Ze zijn stuk voor stuk geweldig en hebben allemaal wat unieks. Ook voor mezelf en voor mijn werk in Nederland is dit een hele goeie ervaring geweest, mijn geduld is heel erg op de proef gesteld waardoor ik een hele positieve ontwikkeling heb ondergaan.

Ik wil er ook graag nog even bij vermelden dat ik Julia en Brigitte heel erg bewonder, het harde werk werpt echt zijn vruchten af. De school staat er goed bij en de kinderen doen goed hun best, zelf heb ik ze al vooruitgang zien boeken, dus alle stappen die ze zetten zijn vooruit. Ik ben ervan overtuigd dat deze school de grootste steen bijdraagt aan de toekomst van deze lieve kinderen!

Namaste, 

Jaimy