Polle en Gijs    - Juli  2009 –

Terug naar puur, eerlijk en verweg van alle sleur
 

Altijd al hadden we ver willen reizen. We wilden gewoon even terug naar puur, eerlijk en verweg van alle sleur. Op een avond stappen besloten we naar Nepal te gaan. Dat klonk namelijk inderdaad heel puur en eerlijk en lekker ver weg. Een paar maanden later vlogen we dan uiteindelijk Kathmandu binnen, en daar begon het avontuur van twee jonge pikkies die na hun examen de wijde wereld in trokken. Deze trip ging twee maanden duren. Dat hield in dat we één maand overal waren, en één maand in Pokhara, de prachtige stad waar ook de Namaste Primary School is gelegen.
Onze trip begon uiteraard in Kathmandu waar we totaal onvoorbereid duizenden nieuwe indrukken te verwerken kregen en na een dag of drie helemaal gek werden van de drukte. Na een bezoek aan het prachtige (en autovrije!) Bhaktapur reisden we af naar het zuiden, waar het Chitwan National Park is gelegen. Een must voor elke natuurliefhebber! Het was heerlijk om even uit de stad te zijn, vanuit je kamer de olifanten langs te zien lopen en vanuit je kano de krokodillen langs te zien zwemmen. Het hoogtepunt daar was wel toen we tijdens een ‘Jungle Walk’ ineens op twintig meter afstand oog in oog stonden met een wilde neushoorn. Wij vonden het helemaal te gek, maar onze gidsen waren zo bang dat wij daar weer bang van werden. Na het olifanten wassen stond er nog een droom klaar om vervuld te worden: het bereiken van het Annapurna Base Camp. Met gids Dhan bereikten we na een paar dagen dit hoogte punt. Ondanks het regenseizoen hadden we 360 graden om ons heen het mooiste uitzicht dat we ooit hebben gehad. Bij terugkomst had eigenaar Shekhar voor ons de Honeymoon Suite klaar staan om bij te komen.
 
neushoorn olifanten wassen
in 6 dagen heen en weer naar het ABC.           een prachtige belevenis 
 
Na ons drie dagen durend herstel was de schoolvakantie afgelopen en ging de Namaste Primary School weer open. Hoog tijd voor ons om een bezoek te brengen. We schrokken een beetje van alle aandacht van de kinderen die zo vaak mogelijk ‘Good morning sir!’ leken te zeggen en ons allemaal met grote ogen aanstaarden. Ze vonden het geweldig om te zien dat er weer nieuwe mensen kwamen helpen. Ze vinden alles eigenlijk wel geweldig.
Onze hoogtepunten rond de Namaste Primary School waren duidelijk de huisbezoeken bij de kinderen thuis en het tweewekelijkse voedselprogramma. Elke twee weken wordt er tussen de middag voor alle kinderen een lekker voedzame maaltijd gekookt met veel groenten en rijst. Voor al die kinderen heb je ontzettend veel groenten nodig, dus na uren van knoflookpellen, uienschillen (huilen!) en wortels snijden ging de grote pan dan eindelijk toch het vuur op. Maar Nepal zou Nepal niet zijn als dit vlekkeloos zou verlopen. De grote gasfles bleek op te zijn, en de reserve gasfles ook. Laxmi had de ‘gasflessenman’ gebeld om een nieuwe te komen brengen. Het regende al de hele ochtend en de gasflessenman zegde toe een nieuwe te komen brengen zodra het was opgehouden met regenen. Daar hadden wij natuurlijk niks aan want alle kinderen zaten met smart te wachten op de lunch! Jonge, sterke, mannen als wij zijn besloten we natuurlijk dat wij die fles wel even op zouden halen. Op onze slippertjes liepen we samen met Laxmi door een doolhof van rijstvelden met de oude, lege, gasfles omstebeurt op onze nek, tot we uiteindelijk bij het winkeltje aankwamen. De winkel had een uitgebreid assortiment: kauwtabak, mangosap, wc-papier en gasflessen. Meer heb je inderdaad niet nodig zeiden we tegen elkaar, en we wisselden onze oude fles in voor een nieuwe. Toen we weer helemaal doorweekt en beiden met een gebroken nek terugkwamen op de school waren we natuurlijk de helden van de dag, en konden we ‘s middags lekker meegenieten van de heerlijke maaltijd.
 
op school helpen een maaltijd klaar te maken
eten uitdelen lekker eten eten en praten een probleempje bij de wc?
op bezoek bij de kinderen thuis
op bezoek bij de kinderen thuis
 
Ondertussen begonnen we in de gehele stad Pokhara een beetje naamsbekendheid te krijgen als gerenommeerde artiesten. Aan Lake-Side ligt de gezellige “All That Jazz” bar waar we al snel vrienden waren geworden met de eigenaar en ’s avonds vaak in ruil voor een biertje de avond volspeelden. De eerste week was er geen hond in die hele tent, maar ons afscheid vier weken later was woest druk en een leuk feestje. Mocht de lezer ooit de jazzbar nog bezoeken, groet eigenaar Billy dan van Polle en Gijs (of zoals zij het uitspraken: Pollie and Khais).
Onze tijd in Nepal liep nu helaas ten einde. In onze laatste dagen Pokhara ontmoetten we Julia nog even, waarmee we op een terrasje met een lekker koud biertje in het visitorsbook van de school schreven, voordat we de volgende morgen naar Kathmandu zouden vertrekken.
     
phewa lake de jazz bar ons optreden

De laatste dagen stonden in het teken van souvenirs kopen zodat we hier in Nederland niks van deze geweldige reis zullen vergeten. Nepal, je was geweldig!

Bedankt,
Polle en Gijs

                                                                                    terug naar boven