Petra  -  september/oktober  - 2007 -
 

Leren, Spelen, Dansen en Knutselen op de 'Namaste Primary School'

Vanuit de lucht was het opvallende wit-oranje gebouw van de NPS goed zichtbaar. Het arriveren op de luchthaven van Pokhara voelde als thuiskomen!
 
de school vanuit de lucht
 

Rapportbespreking op zijn Nepalees. De banken worden naar buiten getild en de leraren bespreken de rapporten met de aanwezige ouders. En wat nou, 'privacy': iedereen komt er gezellig omheen staan. Het rapport wordt 'afgetekend' door een inktafdruk van de duim, omdat de ouders vaak analfabeet zijn en dus niet kunnen ondertekenen.
De resultaten van de kinderen in de klas varieerden enorm: een score van 30% tot 95%. Maar dit is een aanloopprobleem van iedere nieuwe school: Bij inschrijving van de kinderen wordt er aan de hand van de vorige rapporten een schatting gemaakt van het niveau van het kind. Later moet blijken of dat wel reëel is.

 
De rapporten worden uitgedeeld in bijzijn van de ouders
Iedereen wacht op zijn beurt
 

Een groep Nederlandse tandartsen en assistenten en een lokale tandarts hebben in 1 dag alle 130 kinderen en 8 leraren behandeld. Er werden kiezen getrokken en gevuld, maar gelukkig hadden veel kinderen ook gewoon een prima gebit. Meester Hari geeft de kinderen poetsinstructie, en iedereen krijgt een tandenborstel. Deze zullen ze regelmatig meenemen naar school om het poetsen nog een keer gezamenlijk te oefenen. zie verder uitgebreid tandartsen verslag >>>

 
poetsles behandeling afscheids foto
 
Mijn familie en vrienden weten dat het geld in Nepal goed terecht komt, en droegen hun steentje bij om de vele slechtste slippers te vervangen, zodat de kinderen weer goed naar school konden lopen.  
 
oude slippers vervangen voor nieuwe
 
Soms kun je met simpele middelen zoveel doen! Een bal gooien in een gekleurde emmer (wel eerst in het Engels of het Nepalees de kleur zeggen!) vonden de kinderen fantastisch, en het lopen met een ballon tussen jou en je voorganger ingeklemd was goed voor dikke pret. Maar het meeste plezier gaf toch wel het voor-het-eerst-in-Nepal-gespeelde-spijkerpoepen (spijker aan een draadje en dan in een emmer laten zakken). Zelfs de leekrachten deden mee!
 
spelletjes doen om o.a. de coordinatie te bevorderen
zowel de kinderen hadden veel lol met het Spijkerpoepen
 
Ook weer dank zij sponsors heb ik groep 3 mee kunnen nemen naar het Mountain Museum. Ik had ze van te voren gezegd dat ze een opstel (in het Engels) moesten schrijven, dus dat ze goed op moesten letten. Meester Hari en ik hebben de groep in twee gedeeld, en hebben in het museum vragen gesteld over wat er te zien was. Daarna nog wat eten en drinken in een winkel, en de dag kon niet meer stuk!
 
een leerzaam uitje naar het 'mountain museum'
Wat moet een school als deze zonder sponsors? Vanuit Nederland had ik leuke kralen meegekregen en zelfbouw-vliegtuigjes. Dit was een groot succes in klas 4 en klas 2.
 
kraaltjes rijgen voor de meisjes
en vliegtuigjes maken voor de jongens
 

Omdat de muren nogal saai waren, en de gemaakte tekeningen een plekje verdienden, heb ik prikborden laten maken. Knutselen is iets wat niet bekend is bij de kinderen van de NPS, terwijl ik dat zelf vroeger het leukste vak vond. Mijn 23 kilo aan bagage bestond dan ook grotendeels uit knutselmateriaal, spelletjes, prikblokken en kleurplaten. Als ik 's ochtends aankwam op mijn fiets wilden de kinderen dan ook heel graag weten wat er die dag in mijn rugzak zat!

 
Prikborden opgehangen voor de tekeningen
prikken, plakken, knippen enz.............
lekker creatief zijn met de kinderen
 
Om het Engels te stimuleren gaf ik de leerlingen een foam-sticker, waar ze dan een verhaaltje over moesten schrijven. En helaas, voor ieder kind was er een andere sticker, dus afkijken kon niet!
Geen gemakkelijke opdracht en het opstel was dan ook niet 'goed' of 'fout'. Het ging meer om het gebruiken van hun fantasie.
 
De kinderen lieten hun opdracht met trots zien
 
Dankzij gulle gevers hebben de kinderen 1x extra per week een warme maaltijd gekregen, en 2x per week fruit.
 
en toen was er een lekkere maaltijd
 

Petra, Ton en Guus, die ook langere tijd hebben gereisd, hadden nog sponsorgeld over en hebben dat mij ter beschikking gesteld. Omdat veel kinderen in de regentijd drijfnat op school komen en daardoor verkleumd zijn en ziek worden, heb ik voor iedereen een regenjas gekocht, die in de regentijd uitgedeeld gaan worden. Ook de door ons gedoneerde speeltuin (april 2007) stond regelmatig onder water door slechte drainage. Dat werd dus wachten met spelen!

 
Oeps......... het regende wel erg veel
De regenpakken voor groot en klein
 
Eva en Barbara, die bij mij in het guesthouse zaten, wilden ook graag mee naar de school. Ze brachten fruit mee en hebben met de kinderen gespeeld en gedanst.
 
Mijn vriendinen hebben gezellig met de kinderen gespeeld en gedanst
 
Natuurlijk heb ik ook weer genoten van de omgeving van Pokhara en heb ik de zon zien opkomen bij Sarangkot. Het afscheid nemen van de kinderen viel mij zwaar. Ik werd overladen met zelfgeplukte bloemetjes en daar kan geen enorme bos bloemen tegenop!
 
zo kan het ook zijn bloemetjes namaste Sarangkot de Fishtail
 

Het weerzien met de kinderen, de leraren en mijn Nepalese vrienden was hartverwarmend. Ik heb me prima vermaakt op de school, ondanks dat ik geen enkele ervaring had met lesgeven of iets dergelijks. Enthousiast met de kinderen bezig zijn, een spelletje spelen, 1 op 1 aandacht geven is tenslotte ook prima.

Wanneer ik terug ga is niet zeker, maar dat ik terug ga wel!

Groetjes Petra Siebers  zie reisverslag nr. 40 >>>

                                                                                                                   terug naar boven