Linda en Ger Scheppink - januari 2006
-
|
We kennen elkaar al weer enige jaren, Brigitte, Julia, mijn man en ik. Wij leerden elkaar kennen toen ik zelf een stichting aan het oprichten was. Ik heb heel veel gehad aan hun ervaringen en goede tips. Onze eigen stichting bestaat inmiddels al weer een paar jaar. Wij komen regelmatig in Nepal, omdat wij er diverse projecten hebben lopen. Traditiegetrouw brengen wij dan ook een bezoek aan het schooltje van Bri en Juul.
Deze keer zijn wij met een groep donateurs van onze stichting op reis en alle deelnemers zijn zeer benieuwd naar het schooltje van die twee dames uit Delft, waar ze al zo veel over hebben gehoord. Omdat wij een vol programma hebben kunnen wij helaas niet koken op school, maar we hebben voor alle kinderen mandarijntjes gekocht. Ons bezoek is onverwacht, maar toch ziet alles er keurig verzorgd uit en in alle klassen zijn de lessen in volle gang. In de nieuwe bibliotheek staan alle boeken netjes gerangschikt. De keuken is schoon en fris en ook de toiletten hebben net een schoonmaakbeurt achter de rug. M’n complimenten Bri en Juul, jullie hebben het prima voor elkaar! De hele groep krijgt een rondleiding en iedereen is verbaasd over de volle klassen, het hoge niveau van de lessen en heeft oprechte waardering voor het feit, dat ze in klas vijf het dagboek van Anne Frank aan het lezen zijn. Ook dit zegt iets over de manier waarop Brigitte en Julia zich kwijten van hun, pittige, taak. |
|
|
|
|
|
|
Onze komst brengt natuurlijk de nodige onrust teweeg en de kinderen mogen naar buiten om stoom af te blazen. Nadat alle kinderen netjes zijn opgesteld worden de mandarijntjes en ballonnen aan alle kinderen uitgedeeld. We laten dat door de leden van onze groep doen, die nog nooit in Nepal zijn geweest…. en het maakt indruk! Kinderen die zó blij zijn met slechts een mandarijn en een ballon, dat is in onze Westerse ogen heel bijzonder! Te snel komt er een eind aan dit indrukwekkende bezoek. Wij schrijven allemaal iets in het gastenboek en de groep vindt het leuk om ook nog geld voor een rondje appels achter te laten. Zo gezegd, zo gedaan. We worden uitgezwaaid door de leerkrachten en alle kinderen, die vervolgens weer terug gaan tot de orde van de dag. Voor onze groep was dit bezoek het hoogtepunt van de dag. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Voor mijn man en mijzelf is het zeker niet het laatste bezoek geweest.
In januari 2007 hopen wij, al dan niet met
groep, weer naar Nepal te kunnen gaan en ook Pokhara staat dan weer op ons
lijstje. We hopen in ieder geval de bouwlocatie voor de nieuwe school en de
vorderingen aldaar te kunnen gaan bekijken! Tevens hebben wij, n.a.v. ons
laatste bezoek, met ons bestuur besloten alle schoolbanken/tafels en
schoolborden t.b.v. de nieuwe school voor onze rekening te nemen.
Linda Scheppink Voorzitter Stichting Maha Mata Nederland |
|
|
