Meriam Verhoef - maart  2005 -
 

In maart ben ik voor de 2e keer naar het schooltje geweest. Na enkele gesprekken met Brigitte en Julia heb ik wat taakjes meegekregen en na wat slijmen bij vrienden heb ik geld mee gekregen om aan de kinderen te besteden.

 

De eerste dag in Pokhara ben ik samen met Sekhar (van het Giri Guesthouse) schriften en potloden gaan kopen. Julia en Brigitte hadden precies op gegeven hoeveel ik overal van nodig had en wat het maximaal mocht kosten. Dat was nog een hoop ge-onderhandel maar het is gelukt!

De schriftjes moesten uit een magazijn gehaald worden want zoveel schriftjes waren er natuurlijk niet op voorraad in het winkeltje. Na een minuut of 10 wachten kwam er een brommer aan met 2 mensen er op en alle schriftjes tussen hen in gestapeld. Tja, zo kan het ook. (zie foto)
Schriften ophalen op de motor

 

Ik had aan Julia en Brigitte gevraagd wat ik met het geld wat ik had gekregen het beste voor de kinderen kon kopen. Zij hadden het idee dat teenslippers wel een goed idee zou zijn. En of dat een goed idee was! We hebben van alle kinderen de maat op genomen (ja-haa, 150 schoenen uit, slippers aan, nee toch een andere maat en de juiste maat noteren bij de naam). Tijdens dat opnemen van die maten zie je pas goed op wat voor (of geen) schoenen die kinderen lopen. Vele maten te groot, teenslippers waar alleen de voorkant nog maar van aanwezig is, en ga zo maar door. Het was dus echt een heel goede raad en het geld is zeer goed besteed. De man van de teenslipper-winkel had de dag van zijn leven, want dat gebeurt je natuurlijk niet iedere dag dat je ineens 150 slippertjes verkoopt. De kinderen waren er superblij mee.

 

 
Teenslippers uitzoeken Het passen van de slippers   Een bedankje van de kinderen

 

De volgende dag heb ik samen met de kookmoeders voor de kinderen gekookt op het dak van de school. Hoewel we elkaar niet kunnen verstaan is het toch gezellig. Het was veel snijwerk en vooral veel doperwtjes pellen maar uiteindelijk stond er een dampende pan met eten voor de kinderen klaar. En smullen dat ze deden!

 

’s Middags heb ik bij de kinderen in de klas gezeten en gekeken hoe er les werd gegeven. Het gaat erg klassikaal en veel met oplezen en herhalen. Heel anders als tegenwoordig bij ons. Maar het werkt wel want de kinderen spreken goed engels en als ik zie wat voor sommen ze maken….dat is bij mij toch al wel erg ver weg gezakt.

 

Het afscheid van de kinderen is wederom lastig. Ik zou er veel langer willen blijven, maar ja, ik ben maar een week in Nepal. Het is goed om te zien dat deze kinderen de kans krijgen om zich op deze manier te ontwikkelen. Een groot compliment aan Julia en Brigitte!

 

Meriam Verhoef

 

 

Kookmoeders en hulp Maya en Sita aan
het werk		 Nursery smult lekker Tevreden gezichtjes

 

 

 

 

                                                                                                  terug naar boven