Via www.nepal.pagina.nl  kwam ik op de site van Stichting Namaste Nepal. Julia en Brigitte riepen toeristen op om in Nepal een keertje te koken voor de kinderen op 'hun school' in Pokhara. Eigenlijk wilde ik wel iets meer doen dan alleen koken. Ik zat meer te denken aan vrijwilligerswerk. Julia en Brigitte reageerden heel enthousiast op mijn voorstel om langer te blijven. We zijn voor mijn vertrek naar Azie een paar keer bij elkaar gekomen om de video te kijken, te kletsen en natuurlijk te overleggen wat mijn taken op school zouden worden.
Ongeveer een maand zou ik blijven, waarin ik met mijn orthopedagogische blik de kwaliteit van het onderwijs onder de loep zou nemen. Wat kan er (binnen de grenzen van de cultuur en mogelijkheden) verbeterd worden waardoor de kinderen nog meer dingen leren die nuttig zijn voor hun leven? Daarnaast had ik bij vrienden, familie en bekenden een hoop geld ingezameld. Met dat geld zouden we ervoor kunnen zorgen dat er een extra klas kon bijkomen! Ik zou klas 4 tot een feit gaan maken zodat de kinderen een jaar langer konden doorstuderen!
Zo gezegd zo gedaan! Na een paar maanden backpacken in Zuid-Oost Azie  ben ik voor langere tijd neergestreken in Pokhara. Ik kon na een rondleiding op school gelijk met lesgeven beginnen! Wat was het onderwijs hier anders dan in Nederland! Het leek wel alsof ik 50 jaar terug ging in de tijd...Er kwam veel op me af. Wennen aan het systeem, grondig kennismaken met de Nepalese cultuur en genieten van de kinderen! Tussen het 'werken' door heb ik de kinderen lekker proberen te verwennen. Een snoepje of koekje hier en daar, veel spelen, een kadootje voor de jarigen en natuurlijk hebben we ook een paar keer op mijn kosten gekookt.

En ik werd ook verwend door de kinderen met hun brede glimlachen en uitnodigingen om met ze mee te gaan naar huis!

Opdracht 1:

Kwaliteit van het onderwijs! Om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren moest ik me verdiepen in de cultuur, kijken wat er bijv. aan materialen te koop was, kijken op welke manier de leraren met de leerlingen omgingen enzovoort. Met die gegevens en tips van deskundige vrienden uit Nederland heb ik de leraren op z'n Nepalees, 'in de wandelgangen' tips gegeven en heb ik allerlei materialen gekocht die ze konden gebruiken om het onderwijs wat levendiger te maken (denk aan een wereldbol, ballen, posters met vogels e.d.). Daarnaast heb ik een klein 'boekje' over onderwijs geschreven voor de leraren en aan de hand daarvan hebben we een 'teacherstraining'gedaan.

Opdracht 2:

Klas 4! Ondertussen was ik natuurlijk ook hard bezig met klas 4. Op m’n fiets ben ik langs timmermannen gegaan om te onderhandelen over de bankjes en tafels. Ik heb een lading schriften en andere materialen gekocht.en het kantoor van Agni beneden moest naar boven worden verhuisd. Op een ochtend voor schooltijd, toen alle kinderen buiten stonden heb ik mogen aankondigen dat de 3e klassers nog een jaar langer door konden leren! Iedereen was heel erg blij en ik werd bedolven onder de bloemen en bloemenkransen. Leuk!

Iets langer dan een maand ben ik gebleven. Mijn afscheidsdag was perfect getimed. Ik kwam net terug van een trekking  en bezocht de school op de laatste dag van "final exams"! We besloten de dag erna de kinderen de trakteren op een speciale maaltijd, met vlees (geit.) en een leuke dag vol spelletjes! De waterballonnetjes die mijn moeder uit Nederland had opgestuurd kwamen reuze goed van pas op die warme dag. Een hele leuke afsluiting met weer heel veel bloemen voor mij. 's Avonds heb ik afscheid genomen van de leraren: Manoj, Durga en Rudra en directeur Agni tijdens een etentje bij Agni thuis.

Het was een hele bijzondere tijd!

Janneke van Poelgeest uit Nijmegen