ONS BEZOEK NOV. /DEC.  2004         
 

 

Na 20 maanden  afwezigheid vertrokken wij  in november weer naar Pokhara. Ondertussen waren er in deze periode veel bezoekers geweest die het een en ander voor ons daar gedaan hadden. Ze hadden gekookt voor de kinderen, hadden allerlei lesmaterialen aangebracht of bleven voor langere tijd op school om daar wel iets te doen. De verslagen van deze bezoekers zijn te vinden onder ‘bezoekers’ van onze website. Ons bezoek stond o.a. in het teken van ons 5-jarig bestaan van de stichting. Natuurlijk wilden wij deze happening ook met de kinderen, hun ouders en leraren vieren. De feestdag stond gepland op zaterdag 27 nov. Er zouden ook andere bezoekers uit Nederland aanwezig zijn die al eerder op het schooltje geweest waren. 

Woensdag 24  nov. kwamen we, met veel bagage voor de kinderen, aan in Pokhara en gingen natuurlijk gelijk even een kijkje nemen op de school. Tot onze grote verbazing waren Maarten en Edith op dit moment bezig een maaltijd klaar te maken. (Alles over de actie van Edith en Maarten onder www.daarheenenweerterug.nl ). De vreugde van de kinderen werd nog groter toen ze ons in het oog kregen en hun dag kon niet meer stuk. Na de maaltijd werden we door de kinderen met bloemetjes onthaald. Elk kind kwam persoonlijk bij ons voorbij met de woorden:  ‘Namaste, welcome in my school’.  FANTASTISCH! Een mooi begin van ons bezoek. Deze keer hadden we ook weer een videocamera meegenomen (geleend van Edith en Maarten) om een vervolg te maken op onze film van 3 jaar geleden.

 
Het bord langs de weg de kinderen staan klaar Welkome to our school we voelde ons vereerd even een appelstje
 

De dagen erna gingen we op pad om dingen te regelen voor het feest. Naast Maarten en Edith had zich nu ook Marijke toegevoegd aan ons Nederlandse ‘team’. Ook zij was al eerder op het schooltje geweest en  was nu weer hier op vakantie. Met zoveel hulp konden we de taken makkelijk verdelen. Officieel zitten er zo’n 160 kinderen op school, maar voor deze speciale dag konden we erop rekenen dat ook zusjes en broertjes mee zouden komen. Het aantal ouders was moeilijk in te schatten. We hielden het op zo’n 350 personen. Nou, dat zal roeren worden in die grote pannen!!!.
Er werd gekocht: 60 kg. platgeslagen gekookte rijst, 40 kg. bloemkool, 25 kg. kleine tomaten, 26 kg. salade tomaten, 10 kg. komkommer, 1 kg. knoflook, 1 kg. gember, 5 kg. uien, 20 kg. erwten, 1 kg. koriander, 20 kg. aardappelen, 15 kg. rettich, 20 kg. wortelen, 5 blikken maïs,  6 kg. doppinda’s, 3 kg. noodles, div. zakjes met kruiden, 15 flessen siroop en 5 kg. suiker. Voor het toetje kochten we nog eens 350 bananen en 350 mandarijntjes.

Zaterdag 27 november. Gelukkig …… mooi weer! We hadden er allemaal zin in en gingen vroeg op pad, want er moest heel wat gedaan worden. In Nederland hadden we allemaal oranje ballonen gekocht speciaal voor deze dag. Als eerste moesten dus al deze 350 ballonnen opgeblazen worden. Nou ga er maar aan staan!!! We gingen als een speer en de kinderen waren erg behulpzaam en in ‘no-time’ hingen er 3 grote slingers vol ballonnen en zag het er al feestelijk uit. Agni had de grote geleende boxen buiten gezet om de muziek wat te versterken. Naarmate de tijd verstreek kwamen er ook meer ouders. Het leek wel of iedereen wist wat ie moest doen. Op een groot blauw zeil zaten ouders, kinderen en zelfs leraren de grote hoeveelheden groenten schoon te maken. Er werd deze dag op houtvuur gekookt, want dat zou sneller gaan voor de twee gigantische pannen vol met groenten.
Ondertussen werd er ook leuk gespeeld: voetballen, touwtjespringen, tollen, badmintonnen, elastieken, chungee (Nepalees spelletje met  reepjes binnenband van een fiets en dan in een knotje gedaan en dan hooghouden). En als je dan gewoon even rondliep hingen er binnen de kortste keren aan elke vinger wel een paar kinderen. Wat een gezellige dag!

 
Groente kopen ook agni hielp mee ballonen opblazen iedereen hielp mee
350 ballonen platwalsen van gember salade maken alles in de grote pannen
uien schillen dansen op nepalese muziek zoete limonade drinken
 
Rond het middaguur verscheen ook Aafke (bezoekers 2001) en haar moeder. Aafke loopt 4 maanden stage in Nepal en vond het erg leuk aan haar moeder te laten zien waar ze in 2001 geweest was. Het was af en toe echt een Nederlands onderonsje en de kinderen hadden er erg veel lol in.  Voor hun was het echt ‘Party time’.
Om 13.00 waren de grote pannen uitgeprutteld en kon het eten uitgedeeld worden. Op een aantal banken stonden de grote bakken met eten. De kinderen werden in rijen gezet. Maar voordat er gegeten kon worden werden wij officieel onthaald en gefeliciteerd met het 5- jarig bestaan van de stichting door Agni. Hij hield een mooie speech en daarna kwamen alle kinderen en ouders langs om iedereen een bloemetje of een bloemenkrans te geven inclusief een tika (een rode stip op het voorhoofd). Na afloop voelden onze nekken loodzwaar en kriebelde er hier en daar toch wat over onze rug !!!
Toen kon er echt gegeten worden. Wij stonden met z’n allen achter een bak eten om op te scheppen als de kinderen en ouders voorbij kwamen. Ze smulden er allemaal van… sommigen wel 2 keer. Er was genoeg  voor iedereen en uiteindelijk gingen de leraren en wij ook eten. Hierna wachtte ons een grote verassing! Terwijl we aan het filmen waren, kwamen Edith en Maarten aan met twee grote plateaus met cake met het opschrift : STG NAMASTE  5 JAAR. De tranen sprongen in onze ogen.
Fantastisch! De cake werd in vele stukjes gesneden zodat ieder kind een stukje kon nemen. En weet je wat …… hij was nog erg lekker ook! Ondertussen stond de andere verassing ook al klaar …. maar dit keer een verassing voor de kinderen.
Marijke (bezoekers 2002) had zich snel omgetoverd tot clowntje Rico en alle kinderen gingen lekker even uit hun dak. Ze hadden dit nog niet eerder meegemaakt en het was dus des te leuker. De ‘Joker’ was een succes. Daarna was het de beurt aan ons om iets te doen!! Nou, dat werd het ‘podium’ op en dansen maar …..! We hadden een cassette bandje gemaakt met een aantal nummertjes die de kinderen leuk mee konden doen. Jawel … de Vogeltjesdans, de Macarena en de Ketchupsong.
Wij deden het eerst even voor en al snel volgde de kinderen ook. Ze vonden het geweldig. Na onze dansprestaties gingen de kinderen laten zien hoe zij op Nepalese muziek dansen. Sommige ukkies konden zo goed dansen alsof het leek dat ze ermee geboren waren.  Tijd voor de vitamientjes. Even weer opstellen in lange rijen en dan kon het uitdelen van mandarijnen en bananen beginnen. Ter afsluiting kreeg iedereen nog een handje doppinda’s mee en toen ……… gingen de ballonnen los ……. Uiteindelijk had bijna ieder kind een ballon te pakken en gingen ze erg tevreden naar huis.

Wij willen iedereen hartelijk bedanken die voor deze dag een extra bijdrage heeft gegeven voor een speciale feest maaltijd.
 
Welkomstwoord Namaste - welkom geven van bloemen met zijn allen fantastisch begin
aapje Toto al het eten staan klaar bordje vullen gezellige sfeer Sonam
lekker smullen lekkere taart van E en M clowntje Rico kinderen deden mee
een stukje fruit ter afsluiting .... dansen daar gingen de ballonen
 
Voor de komende weken hadden we een strak schema van dingen die we allemaal nog wilden realiseren zolang we in Pokhara waren. In april 2005 begint het nieuwe schooljaar weer en voor klas 4 betekend dit op naar het laatste jaar. Dus in totaal beginnen we in april met 7 klassen. Wegens ruimte gebrek hadden we besloten op de school een opbouw te maken met 2 lokalen en een klein toilet met wasbak.
De huidige klas 3 komt in de ruimte van klas 4. De ruimte van klas 3 is  dan bestemd voor het koken en een deel voor de bibliotheek. Klas 4 en 5 zullen dan vanaf april 2005  hun intrek doen in het nieuwe gedeelte op de school. Binnen een paar dagen hadden we de deal al rond met de bouwonder-nemer en kon er 6 december gestart worden met bouwen. Het zou ongeveer 2 maanden gaan duren.
 
de opbouw klas 4 en 5 de muur en pilaren lokale arbeiders afvoer toilet vrouw draagt cement
 

Ondertussen gingen we regelmatig de klassen in om te filmen en er bij te zitten om de lessen te volgen. Na schooltijd gingen we met een paar kinderen naar hun huisje om de thuissituatie weer eens te bekijken. Het blijft elke keer toch weer schrikken hoe sommige families wonen. Vader, moeder en 5 kinderen in een klein hutje van 4 bij 3 meter en slechts 1 bed en een kerosine stoofje. Ook is er vaak geen elektriciteit, geen water en geen sanitaire voorziening. En toch als we dan langskomen met een bloemkool en wat fruit zijn deze mensen zo ontzettend gastvrij en staat de thee al klaar. Het liefst willen ze ook nog dat we s’-avonds dal bhat komen eten!!! Te gek voor woorden.

Voor de kinderen van Kindergarden en juf Kalpana hadden we ook iets leuks bedacht. We gingen ook hier de muren wat opvrolijken. Juf Kalpana mocht kiezen wat ze op de muren wilde hebben. Nou dat was gauw geregeld. N.a.v. het leuke clowns optreden van Marijke wilde ze een grote clown op de muur.
Op de andere muren wilde ze een pompoen, een appel, een yak, een rododendron en een vlinder. 
Op een zaterdagmiddag kwamen er 3 schilders en werd dit in korte tijd gerealiseerd. Onder elke afbeelding kwam de Engelse en de Nepalese  vertaling. Tevens werd in de entree gang het logo van onze stichting geverfd, zodat een ieder bij binnenkomst kan zien dat wij de hoofdsponsor zijn. 

 
Fhewa Lake onderweg schoolkinderen linzen klaarmaken peuterklas
leren is leuk kindergarden les over diersoorten klas 1 met Dhana jongen uit klas 1
Saurab met klas 2 rekenen en wiskunde Durga met klas 3 meisje uit klas 3 Agni met klas 4
balpen schrijven v.l.n.r. Dhana, Durga, Kalpana,
Rudra, Saurab en Agni
muurschildering iedereen was blij
 

Naast ons filmprogramma over de kinderen, besteedde we ook veel aandacht aan het lespatroon van de leraren. In elke klas zaten we wel een paar uur om te kijken hoe er lesgegeven werd. We maakten aantekeningen en aan de hand daarvan werd dit besproken in een vergadering. Vaak is het lespatroon erg saai en wordt er van alles in een rap tempo klassikaal opgedreund. Door er over te praten en het belang ervan uit te leggen dat het op een andere manier ook kan, is er veel begrip ontstaan bij de leraren. (tenslotte weten ze niet beter en hebben ze het zelf ook zo geleerd). Ook zij willen een verbetering van het onderwijssysteem.  Zelf stonden we ook een paar uurtjes voor de klas en gaven in een aantal klassen een Engels dictee of Engelse woordspellingen. Tijdens deze lessen lette de leraren goed op hoe wij het deden. We vertelden ook waarom het belangrijk is sommige kinderen individueel aan te pakken als ze achter lopen.
MAAR …….. alle complimenten voor de leraren dat vele kinderen nu zo goed Engels spreken, lezen en schrijven.
EN ………….. alle complimenten voor de kinderen, die elke dag zo blij naar school komen en zo goed kunnen en willen leren.

Voor het eetprogramma hadden wij ook iets nieuws bedacht. In eerste instantie wilde onze directeur een kok inschakelen voor het maken van de maandelijkse maaltijd. Maar bij ons kwam het idee om 2 moeders, tegen betaling, te regelen waarvan hun kinderen op onze school zitten. Op deze manier zijn ze zelf meer betrokken bij school en de kinderen en verdienen ze er ook iets mee i.p.v. de hele dag thuis te zitten. Voorheen als er gekookt werd, hielpen een paar kinderen van de hoogste klas mee. Dat was natuurlijk erg leuk, maar ze werden dan wel van hun les gehouden. Dus zorgen nu de kookmoeders voor een goede oplossing.
Ze vinden het erg gezellig en ook hun jongste kind, die ze gezellig meenemen, kan op deze manier alvast met de school kennis maken. Vanaf januari dit jaar is er een sponsor uit Delft, die de kinderen elke maand een extra maaltijd wil geven. Fantastisch! Dat worden nu dus 2 maaltijden per maand en minimaal 4x fruit. Ter afsluiting van ons bezoek hadden we natuurlijk weer een ‘feestdag’ georganiseerd. Alle kinderen wilden nog 1x de vogeltjesdans, de macarena en de ketchupsong doen. Nou, daar gingen we dan weer en iedereen deed gezellig mee. We zijn er hier in Pokhara aardig beroemd om geworden. Er werd goed gegeten en na afloop hadden we natuurlijk de uitreiking van de kleding, kettinkjes en pluche beesten.

 
familie bezoek even snotteren zeg maar Yak... Chees 2 zusjes delen 1 hut
thee drinken kinderen bij oma nog een oma uurtje dictee
engelse woordspelling kookmoeders Brie pas op de kids volle kar eten
elastieken nog even dansen ook de kinderen lekker smullen
 

Als klap op de vuurpijl konden we aan de kinderen van klas 4 meedelen, dat ze volgend jaar naar klas 5 kunnen. Het gejuich was groot!
We hebben weer van alles en iedereen genoten. Het moeilijkste blijft toch het afscheid als al die honderden handjes omhoog gaan en ‘bye, bye’ gaan roepen. We hielden het dan ook deze keer weer niet droog. 

We kunnen echt met een goed gevoel terugkijken op de afgelopen jaren en wat we in die tijd allemaal bereikt hebben ………!

 
als afscheid krijgt ieder kind een kledingstuk en een pluche beestje


Iedereen bedankt voor de steun aan onze stichting!

Met vriendelijke groeten,

Julia en Brigitte

 
Extra bijlage 2004
 
Het volgende bezoek is in februari 2005

                                                                               terug naar boven