Met Gulf Air en dus een heleboel extra bagage vertrok ik eind maart alweer richting ons nieuwe project in Pokhara. Wat was ik zenuwachtig. Sinds mijn laatste bezoek in november/december zijn we regelmatig door Herna, via de mail met bijbehorende foto’s, op de hoogte gehouden van de bouw. Samen met Laxmi heeft zij voor ons een heleboel dingen daar kunnen bewerkstelligen. Direct bij mijn aankomst in Pokhara werd ik naar de school gebracht om alles daar ter plekke te bespreken. WAUW wat een gebouw verscheen daar. En wat een gaaf gezicht. Ik kreeg er echt kippenvel van. Hari, de bouwondernemer, Shekhar, Laxmi, Herna en Femke waren al aanwezig. Een uur lang werd me alles verteld over wat er goed en niet goed was gegaan. De dagen erna kon er aan de grote klus, de afwerking en herstel, begonnen worden. Zie hiervoor: DE BOUW 

Vorig jaar hadden we al besloten dat er een familie in de school zou komen wonen. Het zou het gezin worden dat we al een paar jaar kennen met 4 dochters en een zoontje. In de 2^e week van april was het dan zover. Met een tractor werd de boel gebracht en was de verhuizing zo gepiept.
De volgende ochtend werd ik al heel vroeg m’n bed uit gebeld, want de familie was alweer in alle stilte vertrokken terug naar hun eigen hutje. Grote schrik natuurlijk. Wat was er gebeurd??? Nou ja, om een lang verhaal kort te maken……ze zeiden dat ze het te stil en afgelegen vonden  en misten hun vrienden uit de omgeving. Okay dan….en nu…het gebouw kon niet onbeheerd blijven. Zo word je wel voor het blok gezet. We hebben weer contact gezocht met de werkfamilie die er al 3 maanden in zat en die wilde graag terug komen. Een pak van mijn hart. Shiva en Sangita hebben 2 kleine dochters en nog een meisje die ze onder hun hoede hebben genomen. Ze hebben hier al een aantal maanden gewerkt en ook in de nacht opgepast. Ze hoeven geen huur te betalen en verblijven op de 1^e etage in een kamer van 4,5 bij 4 mtr. Daarnaast mogen ze van de keuken en de lerarentoilet/douche gebruik maken. Sangita gaat ervoor zorgen dat de school schoon blijft en gaat meehelpen als er voor de kinderen gekookt moet worden. De 3 kinderen gaan dan ook straks hier naar school. Ze werken verschrikkelijk hard voor ons en geen klus is ze te zwaar. Ze maken stenen bloembakken en compostbakken. In de keuken en buiten worden er stoven gemaakt. De kinderen vinden het ook leuk om ons te helpen met zakken aan te geven als er stenen gesjouwd moeten worden. Al met al een fantastische familie. Voor de rest werd er door iedereen heel hard gewerkt om de school op tijd af te hebben. Het was een komen en gaan van werklieden.

We hadden maar een paar dagen de tijd om alles in orde te maken voor de inschrijfdagen op school. Laxmi en Dhana hadden er alvast voor gezorgd dat er in diverse wijken spandoeken opgehangen waren om de mensen er op attent te maken. De leerkrachten hielpen deze 2 dagen allemaal mee om alles in goede banen te leiden.
Van ons oude project zijn er 4 leerkrachten overgestapt. Dit zijn Hari, Khina, Sabitri en Dhana. In eerste instantie zou Kalpana ook bij ons op school komen, maar zij had al een paar maanden geleden te kennen gegeven een studie te gaan volgen in Japan. Dat was erg jammer, want we hadden al op haar gerekend als hoofd van de school. Zij heeft nog wel alle maanden gezorgd voor de groep kinderen die wij door hadden gesponsord tijdens de bouw. Ook wil ik hier even vermelden dat het ‘Education Center for Poor Children’ niet meer bestaat. De directeur heeft van het gebouw een reisburo en een weeshuis gemaakt!!! Hari-Priya en Nirmala zijn de 2 nieuwe leraressen die ons team komen versterken. Foto’s en info onder INTRODUCTIE
Het was natuurlijk wel allemaal spannend de komende dagen, want hoeveel kinderen zouden er komen???? Het voordeel was dat we al een groep hadden die op verschillende scholen waren ondergebracht en dat de vorige school dicht gegaan is. Ik was er goed zenuwachtig onder. Er kon ingeschreven worden vanaf 10.00. We hadden tafels en banken naar buiten gezet waar de leerkrachten de ouders aan konden ontvangen. Al gauw kwamen de eerste moeders met kinderen. Bekende en onbekende in alle leeftijdscategorieën. We probeerden ze netjes in rijen op te stellen, maar helaas ……. het werd dringen. Ze moesten allemaal een pasfoto inleveren. De kinderen die al op een school gezeten hadden (bv. onze vorige school) moesten dit ook vermelden. Zo konden wij nagaan of de inschrijving wel terecht was. We hebben er een aantal tussen uit gehaald die voorheen al op een Boarding/privé school zaten, maar gewoon naar onze school wilden omdat het hier gratis is en daar zo duur. Ach ja ….het was het proberen waard dachten ze zeker!!! De meeste inschrijvingen voor de hogere klassen kwamen inderdaad van de vorige school. Er waren ook veel aanmeldingen voor de peuter en kleuterklas vanaf 5 jaar. Rond 16.00 sloten we het af en waren voor deze eerste dag zeer content. 72 inschrijvingen. De tweede dag was wat rustiger en kwamen er ongeveer 45 inschrijvingen binnen. Dat zijn er in ieder geval al 117 en meer dan ik had gedacht. Het was een fantastisch gevoel om zoveel blijde moeders en kinderen te zien. Aan het einde van deze 2 hete en drukke dagen namen we met zijn allen in de keuken de inschrijvingen nog eens stuk voor stuk door. Bij twijfelgevallen zou er later een controle aan huis plaats vinden.

Nadat de rust een beetje was teruggekeerd gingen we verder met de vele dingen die nog gedaan moesten worden. Femke leefde zich lekker uit met het opvrolijken van een aantal buitenmuren. De schilders maakten de verfklussen binnen af terwijl de werklui van de houtfabriek de boek– en voorraadkasten in elkaar kwamen zetten en plaatsen. De schoolborden werden opgehangen en in 2 lokalen werd er tapijt gelegd. Een dag of 6 hebben 2 mannen zich bezig gehouden met het beschilderen van diverse afbeeldingen op de muren in alle klaslokalen, gangen en buitenmuren. Door iedereen werd er keihard gewerkt. Na al deze klussen konden de leerkrachten en wij eindelijk aan de slag. Alle lokalen werden van onder tot boven op z’n Hollands grondig gesopt. Toen kwam de truck met de opgeslagen voorraad. De afgelopen maanden hebben we regelmatig schoolspullen aangeschaft en opgeslagen. (veel sport en spel materialen, leesboeken van Biblionef, zitkussens, rieten stoeltjes,kleine tafeltjes, posters, pannen en ander keuken materiaal, etc…. Natuurlijk hadden we ook al heel veel vanuit Nederland meegenomen. (kleding, pluche beesten en spelletjes). Als we dat allemaal nu hadden moeten inkopen dan zouden we echt in tijdnood komen. Ik zorgde ervoor dat de spullen in de juiste lokalen terecht kwamen en zo kon het inrichten gaan beginnen. De tafels en banken werden schoongemaakt en naar de desbetreffende klaslokalen gebracht. In de bibliotheek werden 2 grote leestafels met banken geplaatst. De leerkrachten en Petra en Charles hebben daar vele uren doorgebracht met boeken kaften. Marijke ging stofzuigen en Sangita de wc’s schoonmaken. Ik ging met Laxmi de peuterspeelklas, het kantoortje en het voorraadhok inruimen. Zo gingen er heel wat dagen voorbij en waren we allemaal heel erg trots op het behaalde resultaat. Wat zag het er fantastisch uit. Eigenlijk bijna niet te geloven dat dit vorig jaar nog een rijstveld was!!! Voor mezelf had ik het vaak te druk om van alles te genieten en soms…. nu nog terwijl ik dit schrijf….. kan ik het nog steeds niet geloven en klik ik gauw op een foto van de school om te weten dat het echt is. Ik heb er zelfs geen woorden voor….. zo mooi vind ik het geworden. Bloed, zweet en tranen maar het is ons gelukt!!!!

We hadden besloten een klein eetfeestje te organiseren voor de opening van de school. Het grote officiële openingsfeest is op 1 december a.s. als Brigitte ook aanwezig zal zijn. In de vroege ochtend gingen Laxmi en ik bij de groente- en fruitmarkt onze bestelling ophalen, want de ouders en kinderen zouden rond 9.30 uur komen en daar wilden we maar al te graag bijzijn. En toen begon ook deze dag niet zoals gepland!!!! Ze waren nog bezig de groenten klaar te leggen en dat kon dan nog wel een tijdje duren…zeker als er tussendoor nog andere mensen geholpen worden. Je kan je dan wel druk gaan maken…wat we dan ook deden…maar dat heeft geen zin hier. De klok tikte verder en ik kwam dus al gauw tot de conclusie dat we 9.30 uur NIET zouden halen. Balen dus! Het werd uiteindelijk 10.15 uur toen we met een taxi, na nog eens 5 minuten onderhandeld te hebben over de prijs, richting de school reden. Toen we aankwamen maakte hetgeen wat ik zag alles weer goed. Petra, Charles en Marijke hadden de school leuk versierd met slingers en gekleurde ballonen. Prachtig. Er waren al heel wat ouders en de kinderen waren lekker aan het spelen met een bal, springtouw, elastiek of iets anders. Goed geregeld.  Voor deze speciale gelegenheid had ik me over laten halen om me in een Kurta Solva te kleden. Laxmi heeft de afgelopen maanden zoveel voor ons gedaan dat wij voor haar een nieuwe Kurta hebben laten aanmeten. Tenslotte is zij de belangrijkste persoon van de school. Wat we deze dag niet hadden verwacht was dat er ook nog heel veel ouders kwamen om hun kind te laten inschrijven. Dat gaf grote consternatie. De leerkrachten konden zo niet goed op de (spelende) kinderen letten en ontstond er dus na een tijde een lekkere gezellige chaos. Ondertussen waren al heel wat moeders en kinderen bezig met het schoonmaken van de 35 kilo groenten. Er zou vandaag buiten gekookt worden op de nieuwe stoof, want er was genoeg hout over van de verbouwing. Het was een hele drukte geworden en ook alle aanwezige Nederlanders speelden leuk met de kids. Marijke zorgde voor een leuke onderbreking als Clowntje Rico. Ze had hiermee al eerder opgetreden op ons oude project en dat vonden ze geweldig. Maar er orde in krijgen lukte ook Clowntje Rico vandaag niet. Rond een uur of drie kon er dan eindelijk gegeten worden, want de kinderen hadden van al dat spelen wel heel erge trek gekregen. Het werd een zalige ratatouille van groenten met rijst. Ze gingen leuk in een kring op het grasveld zitten en zo konden wij het eten in grote schalen ronddelen. Ze vonden het zalig. Nadat de kinderen gegeten hadden konden ook de ouders langs komen voor een bordje met lekkers. Daarna nog een lekkere beker zoete limonade en een banaantje toe. Zo konden we deze dag afsluiten en gingen we nog snel even de inschrijvingen tellen. Dat waren er nog eens 35 en kwamen we op een totaal van
152 kinderen. Een mooie start!!

De kinderen lieten het zich goed smaken.          Daarna was er zoete limonade én een extra toetje.........Clowntje Rico!!

Op zaterdag 14 april 2007 was het trouwens nieuwjaar en is het jaar 2064 ingegaan. Nepal is dus 57 jaar verder met de jaartelling. Er wordt niet veel aandacht aanbesteed. Daarentegen wordt het festival Dasain en Tihar, die voor de bevolking veel belangrijker zijn, groots gevierd.

Deze dag kon ik gelukkig wel op tijd aanwezig zijn. Rond 9.30 uur waren de meeste kinderen al op het schoolterrein aan het spelen. Om 9.45 uur ging de tingel en kon de dag gaan beginnen. Het was  een vertrouwd gezicht om al die kinderen weer netjes in rijtjes opgesteld te zien staan. Er volgde een gebed en een schoollied. Dhana stelde de leerkrachten voor aan de kinderen en gaf ze een tika. Aan de kinderen werd uitgelegd dat Stichting Namaste Nepal de sponsor is van de school. De aanwezige Nederlanders en ik kregen daarna ook een tika van haar. Een goed begin.

Alle kinderen en leerkrachten gingen de klassen in waarna er in iedere klas de absentielijst kon worden opgemaakt. Dit wordt elke ochtend als eerste gedaan. Als een kind veel afwezig is zal er een onderzoekje ingesteld worden naar de oorzaak hiervan. Het kan zijn dat er b.v. een slechte thuissituatie of dat het kind veel ziek is. Een leerkracht zal dan een bezoek brengen aan de ouders.
In de peuterklas zitten momenteel 43 kinderen, in de kleuterklas 31, in klas 1 – 27, in klas 2 – 20, in klas 3 – 16 en in klas 4 – 13. Belangrijk is dat we voor de doorstroming starten met een volle peuterklas. Deze 152 kinderen zullen niet allemaal dagelijks op school aanwezig zijn. Het blijven kinderen van arme families waar al vaak iets aan de hand is. Uit ervaring weten we ook dat het aantal kinderen fluctueert in de regentijd door ziekte. Te denken valt hier aan o.a. cholera en de griep.
Deze dag gingen we besteden aan het meten en wegen van de kinderen. In elk klaslokaal hebben we aan de muur een houten meetlat gemaakt in inches en centimeters. We gaan van elk kind een medisch rapport bijhouden. Of het kind nu gevallen is en daarvoor een pleister op de wond heeft gekregen, of dat het de bof heeft gehad, of dat het een infectie aan het oor heeft en daarvoor medicijnen heeft gekregen, of vaak last heeft van verkoudheid etc…..Alles wordt opgeschreven in een speciaal boek. Zo kunnen wij ook tijdens onze bezoeken aan de school zien wat er met de kinderen de afgelopen tijd gebeurd is.
De ochtend was omgevlogen en de kinderen mochten lekker om 13.00 naar huis. Met de leerkrachten ging ik nog even verder kletsen over deze dag en de komende dagen.

De eerste week lieten we de kinderen halve dagen, tot 13.00 uur, naar school komen om een beetje te wennen. We hielden het lekker luchtig en deden ook vaak spelletjes. De schoolboeken én de nieuwe schooltassen hadden we wel alvast uitgedeeld, maar deze mochten ze nog niet mee naar huis nemen. Uit het verleden hebben we geleerd dat er in het begin namelijk nog diverse kinderen kunnen afvallen en deze dan niet meer de boeken komen terugbrengen. Voorzichtigheid geboden!
Vooral in de peuterklas met ruim 40 kinderen was het de eerste dagen een lekkere chaos. Er zaten een paar kinderen verschrikkelijk te huilen en te snotteren. En niet eventjes hoor…..! Het is natuurlijk doodeng voor het eerst naar school en bij mammie weg. (ga jezelf maar na…weet je het nog…?) De hogere klassen waren al gelijk heel serieus en begonnen aan de eerste lessen. Tot en met klas 2 wordt er met potlood geschreven. De hogere klassen gaan daarna over op balpen en grotere schriften.
De laatste week van april gingen de officiële lesuren in tot 16.00 uur en mochten ze daarna alles mee naar huis nemen. Dat was echt een feest voor ze, want dan konden ze de tas met schoolboeken aan de ouders laten zien en kon er thuis huiswerk gemaakt worden.
Om 10.00 uur beginnen de lessen en duren elk 45 minuten. De middagpauze is om 13.00 uur en duurt ook 45 minuten. Elke dag wordt er in de klas begonnen met de datum op het bord te schrijven zowel in de Nepalese jaartelling als in het Engels de westerse jaartelling. De kinderen hebben gemiddeld 8 lesboeken.
Ik heb de laatste week lekker meegedaan in de klassen en heb daarvan ontzettend genoten. Wat hebben die kinderen er een zin in en wat zijn ze ijverig.  Ook heb ik gelijk aantekeningen gemaakt aan welke punten we bij zowel de kinderen als bij de leerkrachten extra aandacht moeten besteden.

Op deze 2 nieuwe ruimtes zijn we heel erg trots. Ze zijn allebei voorzien vloerbedekking en klinken daarom niet zo hol als de gewone klaslokalen. Misschien komt er t.z.t. in alle lokalen wel vloerbedekking.

In de speelpeuterklas staan 5 vierkante tafeltjes met 20 leuke gekleurde nepalese krukjes. De wandkast is gevuld met heel veel legpuzzels, dominospelen, memorie spelen en ABC blokken. Veel van deze spellen zijn meegenomen uit Nederland. In de gewone peuterklas zitten normaal zo’n 45 kinderen die altijd heel veel herrie maken. Het is de bedoeling dat een groep kinderen van deze volle klas om beurten naar de speelpeuterklas gaat om daar spelenderwijs te gaan leren en daarmee hun kennis te vergroten voor de volgende klassen. Het gaat er niet om dat ze b.v. een puzzeltje in elkaar kunnen leggen, maar dat ze alvast in het Engels leren groot/klein – rond/vierkant – diverse kleuren – stukjes tellen - wat ze zien op de puzzel - enz. en dat ze dan uiteindelijk het puzzeltje in elkaar leggen dat is dan meegenomen en een goed eindresultaat. Hier zal zeker voor de huidige leerkrachten enige begeleiding nodig zijn van de desbetreffende vrijwilliger daar zij nog niet bekend zijn met deze manier van lesgeven.
Dan is er nog een grote metalen kist met vele handpoppen/beesten waar we ook spelenderwijs mee gaan werken. Ook wordt deze klas gebruikt voor de bijles van een aantal peuters die een  achterstand hebben. Rekha, de dochter van Laxmi, helpt hierbij.

In de bibliotheek staan 2 grote leestafels met banken erom heen. Eén muur wordt in beslag genomen door een heel groot boekenrek. Met dank aan Biblionef die er jaarlijks voor zorgt dat er steeds nieuwe Engelstalige kinderleesboeken aanwezig zullen zijn. Daarnaast hebben wij in Pokhara zelf ook nog vele leesboeken aangeschaft. Ook in Nederland hebben we bij diverse 2^e hands winkels veel Engels-talige leesboeken kunnen kopen. Als we naar Nepal gaan of als iemand iets voor ons mee wil nemen geven we graag een stapel boeken en wat spellen mee.
De bibliotheek is geschikt voor vele leer- en lesmethoden. Tijdens het ‘speeluur’ dat elke klas 1x per dag heeft, is de bieb uitermate geschikt voor het geven van b.v. een voorleesuur waarna er daarvan een dictee gegeven kan worden of dat er iemand het voorgelezen verhaal in eigen woorden na kan vertellen. De kinderen van hogere klassen kunnen natuurlijk ook zelf een boek uit zoeken en gaan lezen. We hopen dat deze prachtige bibliotheek een ware aanvulling zal worden op de kennis van de  kinderen.

Petra en Charles hebben zich ook ingezet met ‘Geef Sjaak een Taak’ om een fantastisch speeltuin te bekostigen. En ja, zoals we nu wel weten, is het niet van 1, 2, 3 en daar staat ie dan. Het was wel weer een heel gedoe. We zijn er ontzettend trots op en ook zeker omdat ze het in die leuke gezellige kleuren geverfd hebben. Nu kunnen de allerkleinste lekker in de grote pauze even iets anders doen dan met het bekende springtouw of voetbal spelen. Er moet altijd wel een leerkracht bijblijven om de kids in de gaten te houden, want een ongelukje zit in een klein hoekje, ook hier! Ze zullen er heel lang veel plezier aan beleven.
Om ook even bij de leerkrachten de spanning eraf te halen na zovele weken van voorbereiding en hun inzet bij de opening, stuurde ik ze nadat  de kinderen naar huis waren, de speeltuin in. Ook voor hun was het de eerste keer op van die speeltoestellen. We hebben hilarische momenten gehad en we hebben wat afgegiecheld. Ach, een mens is nooit te oud om te leren spelen!

 De speeltuin is een succes.                 De peuters en kleuters kunnen zich hier lekker uitleven.            En wat dacht je van deze 'kinderen'?

Zowel van veraf als dichtbij is de ‘Namaste Primary School’ een imposant gebouw geworden en heeft het m’n stoutste dromen overtroffen. Op elke etage in elk klaslokaal zal er hard gewerkt gaan worden aan de educatie van de kinderen. Op de bovenste verdieping is het ook goed vertoeven voor zowel in de droge periode als in de moesson straks. We hebben daar al veel gedanst en spelletjes gespeeld.
Alles is zover klaar tot de sponsorlijst op de muur toe.
Ja, dan zit mijn tijd er al weer zo’n beetje op. Ik vind het raar en heel moeilijk om weg te gaan en zeker nu de school net begonnen is. De laatste dag is altijd heel vervelend, omdat ik al weet dat ik waarschijnlijk m’n tranen niet de baas zal zijn. Ik besloot dan ook om buiten voor de school een groepsfoto van de kinderen te maken met hun nieuwe schooltassen. Dat was even een organisatie, maar het haalde bij mij gelukkig de druk weg en werd het een fantastisch GOOD BYE.

Eenmaal thuis en na het bekijken van de foto’s en film en het schrijven van deze verslagen kwam bij mij pas langzaam het besef dat de school echt open was. NU kon ik echt gaan genieten van het idee dat mijn droom waarheid was geworden. HEERLIJK om dit voor deze groep kinderen te kunnen doen.

NAMASTE, 

Julia

Ons volgende bezoek is in november/december 2007