In februari bracht ik weer een bezoek aan ons project in Pokhara om o.a. de financiën

van de opbouw af te handelen, want deze zou omstreeks deze tijd klaar zijn. Helaas

bij aankomst in Kathmandu bleek er net een transportstaking te zijn uitgeroepen van

3 weken. Dus…..dat werd 20 minuten vliegen met Cosmic Air naar Pokhara i.p.v. 8 uur

met de bus. Door deze staking werd er ook geen cement vervoerd en kon er niet

worden doorgegaan  met het stucwerk. Natuurlijk werd ik weer door alle leraren en

kinderen hartelijk ontvangen.Ik had veel op de planning staan deze weken en greep

dus gelijk de ‘Yak’ bij de horens om de volgende dag een maaltijd voor de kinderen te

laten maken door de kookmoeders. Even ervoor was ik de eigenaar van een restaurant

tegen gekomen uit Maastricht (Huub Biro), die het leuk vond op school een kijkje te

gaan nemen. Huub viel met z’n neus in de boter en kon gelijk gaan opscheppen voor

de kinderen. Ook de volgende dag ging hij mee en bezochten we een aantal plaatsen

waar de kinderen woonden. Al gauw had zich een leuk clubje om ons heen verzameld

die van hun vrije zaterdag genoten. Het was mooi weer, dus werd er in het riviertje

gesprongen en gesparteld. Aan het eind van de dag trakteerde Huub ze op een lekker

ijsje …… uiteindelijk werden het er zelfs twee!! We hadden een leuke dag gehad.

En ja, dat van die ijsjes, dat hoorde ik natuurlijk de volgende dag als eerste op

school,want dat was groot nieuws.

Voor alle klassen hadden Brigitte en ik iets bedacht om te geven.

De Nursery kreeg pluche beestjes, Kindergarden kreeg een klasse foto, klas I kreeg

een grote oranje ‘bouncing ball’, klas 2 kreeg rode caps en een paar’ bouncing balls’,

klas 3 kreeg grote dikke schriften voor de Engelse moeilijke woorden in te schrijven

en klas 4 kreeg een uitje naar Begnas Lake.

Het nieuwe schooljaar komt er al weer bijna aan en we hadden besloten klas 5 te gaan starten. De maandelijkse vaste kosten zullen dan ongeveer € 700,-- gaan bedragen.Voor de nieuwe klas 5 (groep 7) hadden we dan ook nieuwe banken en tafels nodig. Ik ben dan ook op zoek gegaan naar een lokale houtzagerij die voor ons 5 banken en 5 tafels wilde maken. Na wat prijsonderhandelingen zag de man in kwestie het allemaal wel zitten. Ik bestelde er ook nog een groot boekenrek bij voor de nieuwe bibliotheekruimte, want er waren 120 nieuwe Engelse leesboeken op komst vanuit Nederland. Door een gouden tip van een donateur (Meriam Verhoef – zie: bezoekers) zijn wij in contact gekomen met deze geweldige organisatie. www.biblionef.nl

Het Education Center For Poor Children is het eerste kleine schoolproject in Nepal waaraan Biblionef leesboeken verstrekt.

Na 6 dagen werden de tafels, banken en boekenkast netjes op school afgeleverd.

Bij een ander zaakje bestelde ik een groot schoolbord en een groot keukenrek. Tot nu toe worden de kookmaterialen en specerijen op allerlei plaatsen in de school ondergebracht. En als ze dan weer gaan koken, moet er altijd eerst gezocht worden waar ze het gelaten hebben. Als de ruimte van klas 3 straks vrij is, komt hier voorlopig de kookruimte met een deel voor de bibliotheek. Ook deze spullen werden al na een aantal dagen op school afgeleverd. Het ging erg lekker wat dat betreft en zo kon ik nog vele dingen realiseren in de tijd dat ik daar was.

Bij een boekhandel in het oude centrum van Pokhara, bestelde en betaalde ik alvast de schoolboeken voor de nieuwe klas 5 en voor klas 4. Van deze klassen wisten we bijna al zeker hoeveel kinderen erin zouden zitten. Tevens bestelde ik voor de komende maand de schriften, pennen, potloden,gummetjes, puntenslijpers en alvast 50 rollen kaftpapier. De rest zou Agni regelen als hij precies wist hoeveel kinderen er in welke klas zouden komen.

Ik besteedde veel tijd op school en draaide dagelijks mee in de klasjes om te kijken hoe het ging of om er zelf even voor te staan. Ik had ook nog een aantal rugzakjes bij me om uit te delen. Ik besloot deze aan de kleintjes te geven door middel van een spelletje. Ik vroeg een getal onder de 10…..en schreef het antwoord aan de binnenkant van mijn hand. Al gauw ging het ‘3’….’6’….’2’….en een hele enthousiasteling zei..’14’…….dit was echt geweldig!  Ze moesten er zelf ook hard om lachen. En als er een het goed had geraden, klapte de hele klas. Ja, dus met zoiets was je dan wel een uurtje zoet en hadden we de grootste lol.

In de grote pauze, om 13.00 uur, werd er altijd leuk gespeeld  en voetbalde ik ook wel eens mee met de jongens. Nou, dat vonden ze wat hoor!

Het uitje van klas 4.

Een beetje zo aan het eind van mijn bezoek hadden we deze verrassing gepland.  We wilden iets speciaals doen voor deze klas om ze te motiveren hun best te doen voor het komend schooljaar. In klas 4 zitten 13 kinderen. Bij verschillende winkels heb ik een dag van tevoren allerlei lekkere dingen gekocht : Coca-Cola, Fanta, koekjes, noodles, komkommers, peentjes en 15 gekookte eitjes (1 over!!!).

Op een dag kwam ik gewoon ’s-morgens  klas 4 binnengelopen en zei tegen Agni dat ze hun spullen neer moesten leggen en met mij mee moesten gaan. Zelfs Agni had ik niet van mijn plan op de hoogte gesteld.

De kinderen keken erg verbaasd, maar gingen gedwee met mij mee richting de mini-bus. Ze werden al zenuwachtig naarmate ze dichter bij het busje kwamen, want wat gingen ze doen en waarheen? Ik zei dat ik het niet wist!! We spraken af dat ze vanaf dit moment alleen nog maar Engels mochten praten, want het werd een studie tripje. Om 10.00 vertrokken we dan. Ze vonden het prachtig en al gauw begonnen we leuke liedjes te zingen en werd er wat afgekletst. Helaas, halverwege kregen we een militaire controlepost en moest ik bekend maken waar we heen gingen….en ja…toen waren ze helemaal niet meer te houden.

We gingen naar Begnas Lake. Dit is een prachtig meer ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Pokhara en een fantastische picknick plek. Er was slechts 1 kind dat hier al eens geweest was. Na aankomst liepen we een klein stukje en kwamen toen bij het meer waar de roeiboten al klaar lagen! Je had die gezichten moeten zien!

“Wat…gaan we roeien?” Twee boten gehuurd voor 2 uur. Eenmaal op het meer werd er lekker over en weer gespetterd met de peddels. Na zo’n half uur kwamen we aan de overkant bij onze picknick plek. De jongens gooiden hun kleren uit en sprongen in het water. Ze roeiden met de boten en plaagde de meisjes door ze nat te gooien, maar dat vonden ze niet erg.

De meisjes wilden niet zwemmen en hielpen met het zoeken van hout voor het kampvuur en het klaarmaken van de lunch. Om 13.00 was het tijd voor de snacks en het drinken. We zaten gezellig bij het kampvuur. Het was een lichte, gezonde lunch met als toetje een gekookt eitje. O jee, 1 eitje over!!! Daar maakte ik natuurlijk weer een raadspelletje van. Na het eten nog even dollen in het water en wij, het damesteam, ruimden alles weer op. De 2 uur zaten erop en aan alle leuke dingen komt een einde. Bij terugkomst aan de overkant lieten de kinderen duidelijk blijken dat ze het geweldig gevonden hadden. Onderweg liet ik de bus nog even stoppen bij een winkel waar een bord buiten stond dat ze ijs verkochten.

Dat werden dus 14 ijsjes en had het winkeltje ook weer een goeie dag en wij een lekkere koude tong. Er werd in de bus terug weer leuk gezongen. Om 15.30 uur kwamen we weer op school. De kinderen wisten niet hoe hard ze naar binnen moesten rennen om aan de leraren te vertellen waar ze geweest waren. Ik vroeg de kinderen of ze vanavond thuis een uitgebreid verslag wilden schrijven over deze dag. Het beste verslag zou ik dan belonen!!

Het was ,ook voor mij, een fantastische leuke dag geweest en zeker voor herhaling vatbaar.

Op 11 maart vierde ik met de school mijn verjaardag. Ik had twee hele grote cakes besteld

bij de German Bakery, die we dan weer in een heleboel kleine stukjes moesten snijden. In

de ochtend werd er gewoon  lesgegeven terwijl de kookmoeders al gezellig bezig waren het

eten klaar te maken. Bij mijn aankomst op school werd ik goed onthaald met een luid

Happy Birthday. Van vele kinderen kreeg ik een klein plastic bloemetje. Als eerste hebben

we de cake aangesneden en uitgedeeld. Helaas begon het daarna te regenen en hebben

we binnen moeten eten. Na het eten heb ik de kinderen van klas 4 meegedeeld dat ze in

april naar klas 5 kunnen. Natuurlijk zaten alle kinderen van deze klas nog in spanning over

de uitslag van hun opstel. Want ja, wie had er het beste en mooiste geschreven?

De opstellen waren allemaal even uniek en erg leuk. Ik had dan ook besloten een grote

chocoladetaart te laten maken.  Met grote ogen zaten ze te kijken naar die doos in mijn

handen. Ik vertelde ze dat ik ze allemaal de beste vond. Ik opende de doos en in luttele

seconden stonden ze alle tien om me heen. “helemaal voor jullie” zei ik. Ze hadden geluk

vandaag dat er slechts 10 leerlingen aanwezig waren. Ze haalden een mes uit de keuken

en sneden er 10 grote hompen van. Na enkele minuten smullen zaten ze van oor tot oor

onder de chocoladetaart. Dat was erg lekker hadden ze gezegd. In de andere klassen heb

ik ook mijn zegje gedaan en ze succes gewenst met het leren. Het zat er toen op en

moest ik weer huilend afscheid nemen. Tot de volgende keer. Daarna heb ik met de

leraren nog een vergadering gehouden en het een en ander besproken. Ze zijn nog steeds

erg enthousiast en gemotiveerd om op deze school les te mogen geven.          

Een paar dagen voor vertrek werd de transportstaking opgeheven en werd het cement

weer aangeleverd. Met man en macht werd er gelijk weer begonnen in de hoop de

opbouw zo snel mogelijk af te maken, want het nieuwe schooljaar begint al half april.

De kinderen van klas 4 en 5 zullen dan gebruik gaan maken van de opbouw.

Als laatste wil ik de Fam. Plenk uit Eerbeek (ouders van Edith – zie: bezoekers 2004)

hartelijk bedanken voor hun inzet voor ons project.

Ze hadden aan vele winkeliers uit Eerbeek spullen gevraagd voor de kinderen op school.

Dit is een groot succes geworden!

(dozen vol pluche beesten, gordijnstof, schriften, oranje bouncing balls, opbergdozen etc.)

Mijn bezoek was zoals alle andere keren weer grandioos.

NAMASTE,

Julia

_____________________________________________________________________________

Door de transportstaking zijn ook de leesboeken van Biblionef niet op tijd aangekomen.

Daarover dus meer met foto’s bij het volgende bezoek.

_____________________________________________________________________________