Bezoek van Jan en Andre aan de school voor arme kinderen (15 april 2004)
N.a.v. hun actie 'Robin Bear' dit verslag.
Woensdag zijn we op zoek gegaan naar het
schooltje. We hadden een mailtje gestuurd naar Stichting Namaste Nepal,
maar deze is niet aangekomen bleek later. In het internet cafe gevraagd en
daar hebben ze het telefoonnummer gevonden. Nadat wij Agni (de directeur van
de school) hadden gebeld, kwam hij ons spontaan ophalen. Daar kwam hij aan
tuffen op zijn motor, eerst heeft hij Andre weggebracht en toen Jan
opgehaald. We hebben het schooltje en de schoolresultaten bekeken en wat
gekletst op zijn kantoortje. Hij woont zelf ook in het gebouwtje en heeft
dit jaar zijn kantoor naar boven verplaatst om beneden klas 4 te kunnen
bergen. Wij hebben gevraagd wat het meest nodig is. Het grootste
struikelblok is nu de boeken, totaal komt dit op € 931.-
Wij hebben besloten om daar een derde van te betalen dus hebben we € 300.-
overgemaakt naar de Stichting Namaste Nepal.
Na het warme ontvangst van Agni zijn we naar het oude centrum (Mahendrapul)
gegaan en hebben bij een winkel wat spulletjes gekocht zoals: 144 schriften
met potlood en pennen en wat gummetjes. Van de stiften, kleurpotloden en
waskrijt hebben we elk 30 stuks gekocht. Voor in de lokalen hebben we
verschillende posters gekocht met transportmiddelen, fruit, het alfabet,
gewoontes en lichaamsdelen.
Als laatste hebben we omslagmap op A3 formaat met nog vele andere
voorbeelden die in alle klassen gebruikt kunnen worden. Dit alles kost je
ongeveer € 30.- , dit omdat we korting kregen toen we vertelde voor wie de
spullen waren. Ook nog een kopje thee gedronken met de eigenaar van de
winkel. Hij vond het geweldig wat we voor Nepal deden. Hij regelde ook
gelijk een taxi voor ons en alles werd ingeladen. Wij zijn maar gelijk terug
naar Agni gegaan en hij was zeer verrast en blij natuurlijk. Morgen moeten
jullie er wel bij zijn hoor want dan is het de eerste schooldag....
Donderdag 15 april kwamen wij om 9.30 aangelopen bij het schooltje. Ze zagen
ons aankomen en daar kwamen 133 kindertjes aangerend! Wat was het geval, het
zoontje van Agni had het al rondverteld dat wij kwamen. Wij werden steeds
meer uit elkaar gedreven en overspoeld door vragen als: From Holland?
What is your name? Julia and
Brigitte? Are you friends of Julia and Brigitte? When are they
coming?..............
(Julia en Brigitte zijn van de
Stichting Namaste Nepal en de initiatiefnemers om dit schooltje
financieel te steunen). Toen moesten de kinderen per klas in rijen staan en
dit op lengte. Grappig om te zien hoe gehoorzaam deze kinderen zijn. Het
volkslied werd gezongen en na wat heen en weer stappen en klappen op
commando hup één voor één de klas in.
Dan komt het volgende ritueel, er staan nog vele moeders die letterlijk hun
kind aanbieden aan Agni. Zij willen ook dat hun kind naar school kan. Hij
probeert met een paar slimme vragen er achter te komen of hij ze kan
plaatsen. Zij moeten echt arm zijn en niet naar een andere school kunnen.
Sommige moeders gaan verdrietig weg als Agni negatief antwoord, andere
moeders worden helemaal blij en trots als hun kind de klas in mag. De
moeders bedanken ons hartelijk dat het kind op school mag blijven, bij deze
gaat die dank weer naar de Stichting Namaste Nepal.
 |
 |
 |
 |
| We krijgen korting bij de boekhandel | Agni is heel blij met de schoolmaterialen | Jan verteld over de
wereldreis en hun actie 'Robin Bear' |
De nieuwe kindertjes van Nursery |
 |
 |
 |
|
| Andre na 25 jaar weer terug in de schoolbanken | Jan er ook gezellig tussen | We geven de kinderen een appel en chocolade |
Wij vroegen later Agni dat dit best moeilijk is om te doen, hij verteld dat
rijke Nepalesen zich schamen dat hun kind naar deze school zouden gaan.
Morgen staan er weer moeders te smeken. Agni verteld ook dat de opstart van
deze school heel anders was. Toen was het moeilijk om de kinderen te vinden,
de school is nu al redelijk bekend in Pokhara.
Wij voegen ons bij de hoogste klas (klas 4) die al goed Engels kunnen
praten. Jan gaat voor de klas staan en verteld over onze reis. Er hangt een
grote wereldkaart en ze luisteren aandachtig. Inmiddels weet bijna de hele
school wel waar Nederland ligt. Jan stelt nog een paar vragen over
Nederland. Dan krijgen ze de Robin Bear opdracht van Andre en ze mogen een
tekening maken voor de 3 kinderen van zijn broer. We delen onze gekochte
spulletje uit, ze beginnen gelijk enthousiast. Andre schrijft de namen van
zijn neefjes en nichtje even op het bord. Als zij lekker aan het tekenen
zijn, gaat Agni met ons mee. Met z'n drieën gaan we even naar de markt om
appels en wat chocolade te halen. We komen met meer dan 20 kilo appels en
een grote zak chocolade terug. De meeste van deze kinderen krijgen bijna
alleen rijst, wij zagen dit ook op onze trekking. Fruit en groente kunnen ze
niet betalen. Om 14.00 komt een einde aan de eerste schooldag, alle 133
kinderen krijgen een appel van ons en reepjes chocolade. Wij beginnen bij
Nursery, de aller kleinste. Één voor één staan ze op om het in ontvangst te
nemen. Als laatste roepen ze in koor Bye, Bye Zo gaan we alle klassen
langs en de kindertjes gaan weer naar huis.
Sommige moeten elke dag 2 uur heen en 2 uur terug lopen om op school te
komen. Ze hebben het er voor over, ze zijn erg enthousiast en lachen veel.
Zo kwam er een einde aan ons eerste goede doel. Wij hebben totaal € 340.-
besteed aan deze school. Tevreden hebben we nog wat nagepraat met twee
leraren en de lerares van het schooltje en hebben toen afscheid genomen van
Agni.
Groeten van Jan en Andre uit Zwolle
