Het was november 2000. Ria en ik gingen voor het eerst met een verre vakantie. Nepal, het land van "Never End Peace And Love" zoals op een deur onderweg naar het Annapurna base camp zo treffend geschilderd stond. Het bleek een hele ervaring te worden, een geweldige reis. In de periode voor ons vertrek kregen wij contact met Julia en Brigit ofwel stichting Namaste.. en .. natuurlijk kunnen wij het een en ander meenemen. De mede reisgenoten waren ook gelijk enthousiast. Dus wij namen zeven pakketjes mee met knuffels, T-shirts, spijkerbroekjes en leermiddelen voor de nijvere en altijd goedlachse Nepalese kinderen.

     

Toen wij in Pokhara waren zijn we er met z'n allen naar de school toe geweest. Een geweldige ervaring. Alle goedlachse gezichtjes straalden, vooral toen we de knuffeltjes uitdeelden. Dat was nu eens iets voor de kinderen zelf, ze waren opgetogen. Er was een goede sfeer daar in de lokaaltjes. We hebben nog geprobeerd aan te wijzen op de wereldkaart waar Nederland ligt, maar dat ging al hun begrip te boven of was dat mijn interpretatie? Voor hun was eigenlijk alleen het hier en nu belangrijk en gelijk hebben ze. Zij gaan het daar in Nepal maken, mede door wat ze wijzer worden bij het ‘Education Center for Poor Children’ ......net als wij. Een intense ervaring: anders mooi dan de Himalaya.

 

Namaste, Evert en Ria